38 Haftalık gebe olan hastamız, sularının gelmesi şikâyetiyle hastanemize başvurmuştu. Hastamızı odasına alarak karşılamasını yaptım. Hastamızın ikinci doğumuydu ve doğumunu yakın bir zaman önce yaşamıştı. Hastamla iletişim kurmaya çalışıyor fakat hastamın bana cevapları kesik, tedirgin, kaygı yüklüydü. Korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Sakin bir şekilde hastamı anlamaya çalıştım. Hastam iletişim kurmak istemiyordu, hasta mahremiyetine uygun davranarak yakınlarından izin alarak, hastamla bire bir anamnezini aldım. Vital bulgularını kontrol ettim. Bir taraftan sakin bir sesle gerekli açıklamaları yapıyor, kaygı düzeyini azaltmaya çalışıyordum. NST cihazına bağladım ve bebeğinin kalp atışını duyduğunda derin bir nefes aldığını gözlemledim. Artık iyice emin olmuştum. Geçmişte yaşadığı bir sorun vardı ve hastam bu durumdan korkuyordu daha da önemlisi ne olduğunu anlatmadığı için ne olduğunu bilmiyordum. Bana güven duyması, onu endişelendiren neyse kaygı düzeyini azaltması için yanında durmaya, onu rahatlatacak açıklamalar yapmaya karar verdim.
Hastamla doğum öncesi yapılacak hazırlık süreçlerine başladım. Sancılar sık aralıklarla gelmeye devam ediyordu. Hastama yapacağım tüm hazırlıkları aşama aşama anlatarak doğum süreci boyunca ebe olarak yanında olacağımı ilettim. Birlikte konuştukça hastamın rahatladığını, sürecin daha kolay ilerlediğini gördüm. Paylaşımımız arttıkça hastamın bana güven duymaya başladığını hissettim. Çok mutluydum, hastamla aramdaki duvar kalkmıştı. Şimdi tek dileğim sağlıkla bebeğini kucağına verebilmekti.
Doğum zamanı gelmişti. Hastamla el ele doğumhaneye gittik. Sağlıklı, çok güzel bir kızımız dünyaya geldi. Kordonu kesildikten sonra göğsüne bebeğini koyarken hastamla göz göze geldik. Gözünden yaşlar akarken elimi sımsıkı tuttu. Sessizce bana teşekkür ettiğini anlayabiliyordum. Aramızda güvene dayalı sağlam bir temel atılmıştı. Tüm süreçler stabilleşince hastamı bebeğiyle birlikte odasına aldım.
Gün bittiğinde hastamla vedalaşmak için odasına gittiğimde, benimle konuşmak istedi. İlk doğumda farklı bir hastanede doğum yaptığını, onun için çok kötü bir tecrübe olduğunu, her süreçte tek başına kaldığını, kendini çok çaresiz hissettiğini, ebesinden yardım istediğini ancak yardım göremediğini, bebeğinin kalp atışını duyamadığını ve çok korktuğunu, zihninde bu acı hatıraların tekrar tekrar canlandığını iletti. Bu doğumla birlikte bütün bu acı hatıralarının son bulduğunu, kendisine verdiğim desteğin, elini hiç bırakmayışımı, her anı anlatarak ilerleyişimin çok değerli olduğunu, gülen yüzüme teşekkür ederek doğum kelimesini duyduğunda gülümseyerek hatırlayacağını iletti. Kucaklaşarak birbirimize veda ettik.
Servisten uçarak ayrıldım, uzun yıllar bu mesleği yapıyor olsam da her gün farklı bir deneyim yaşamak, hastalarımda bıraktığım etki, mesleğime tekrar tekrar âşık olmama sebepti. İlk görüşte, ilk aşka tanıklık etmek, cana can, nefese nefes, her defasında da yeniden doğmak demekti.
Ürker Kahraman
Klinik Eğitim Hemşiresi
Acıbadem Internaional Hastanesi