Yenidoğan hemşiresi olmak bana göre dünyanın en sevimli, en güzel mesleği. Aklımda hiç yenidoğan hemşiresi olmak yokken 4 yıldır yenidoğan hemşiresiyim ve bir kez olsun ‘keşke’ demedim. Her gün en az 1-2 bebeğin doğumuna, ilk anına, ilk bakımına, annenin veya babanın bebeğine ilk dokunuşuna şahit oluyorsunuz, inanılmaz bir duygu.
Fakat bazen işler hiç istemediğimiz şekilde ilerleyebiliyor. Unutamadığım, her aklıma geldiğinde boğazımda düğüm olan bir olaya tanıklık ettim maalesef.
Mesleğimin ilk yılında, nöbetimin son saatlerinde bir telefon aldık. Intrauterin ex, fetal kalp atımı negatif olan bir gebenin gelmek üzere olduğu, acil sezaryene alınacağı bilgisi verildi. Tabii hiçbir detayı bilmiyorduk. Kaç haftalık gebe, nedeni ne?
Geldiğinde gebenin 38. gestasyonel haftada olduğu, birkaç gün sonra doğum yapacağı, neden kalp atımının durduğunun bilinmediğini öğrendik. İstemeye istemeye sezaryene girmek durumunda kaldım. Bebeği kucağıma aldığımda ellerim titredi, boğazım düğüm düğüm oldu. O kadar güzel bir bebekti ki. Simsiyah saçları, ipek gibi teni, yüzündeki gülümsemesi… Gözlerim dolu dolu ilk bakımını yaptım. Aklımda bir sürü düşünce vardı. ‘Neden şimdi? Annesi ve babası bir an önce kavuşmayı beklerken. Birkaç gün sonra kucaklarına alabilecekken neden kaybını yaşadılar? Anne ve babası bu şekilde görünce ne yapacak, nasıl toparlanacaklar?’
Benim için daha da zor olan kısmı ise anne ve babanın ilk görüşü oldu. Bebeğiyle vedalaşması için babaya gösterdim. Anne bebeğini görmek istiyordu, ameliyathaneden yeni gelmişti. Maalesef kalkabilecek hali yoktu. Bu nedenle bebeği vedalaşması için annenin yanına götürdüm. Bebeği bakımlarını yapıp son yolculuğu için şefkatle hazırlamıştım ama annesinin talebi üzerine bu veda anına tanıklık ettim. Bebeğine öyle bir bakışı vardı ki. Kokladı, öptü, doyasıya sarıldı, ona birçok güzel söz söyledi.
İstemeyerek bebeği annesinin kucağından aldım ve baba eşliğinde morga teslim ettim. O gün nöbet çıkışı eve ağlayarak gittim. Her aklıma geldiğinde boğazım düğümleniyor, gözlerim doluyordu. Bu benim tek başıma yaptığım ilk exitus bakımıydı ve aile bebeğine kavuşmak için gün sayıyordu.
Tam 1,5 yıl sonra çok mutlu olduğum bir gelişme yaşandı. Anne ve baba ikinci bebeklerini dünyaya getirdiler. Onların iyi ve bebeğin sağlıklı olduğunu gördüğümde o kadar mutlu oldum ki, anlatamam. Bebek, aynı diğer melek bebekleri gibi siyah saçlı, ipek tenliydi, ablasına benziyordu. Dilerim ki sağlık ve mutlulukla dolu güzel bir ömrü olur.
İşte böyle… Yenidoğan hemşiresiyseniz bebeklerin hem ilk hem de son anlarına şahit olabiliyorsunuz.
Tüm meleklerimi çok seviyorum.
Hazırlayan
Ece ACET
Acıbadem Üniversitesi Atakent Hastanesi
Bebek Bakım Odası Klinik Eğitim Hemşiresi
