Ölümle yaşam arasında, o incecik çizgide kalsaydınız sizi yaşama bağlayan şey ne olurdu? Bu soru için aklınıza ilk gelen şey ne oldu? Peki bir kokunun yaşama tutunma sebebi olacağını düşündünüz mü?
Erken doğum yapmış ve bebeğini kucağına henüz alamamış bir anne için yavrusunun şapkasının ve kıyafetinin kokusu, COVID-19 ile mücadelede hayata tutunma sebebi oldu. Bu sürece şahit olmak mesleğimizin en doyum verici anlarından biriydi. Hem mesleğimize hem de hayatımıza derin, anlamlı ve unutulmayacak izler bıraktı.
28 Haftalık Covid-19 Pnömoni tanısı ile takip edilen anne acil sezaryene alındıktan sonra anne ve bebeğin yoğun bakım süreci –yaşam savaşı- başladı. Her ikisi de birbirinden ayrı ünitelerde, solunum cihazında yaşama tutunmaya çalışıyorlardı. Anne ve bebek buluşacaklar mıydı? Bir taraftan kalplerimizde buluşacaklarını hissederken, diğer taraftan soruya cevap vermekte zorlanıyorduk. Duygularımız yoğun olsa da bakımımızın her bir basamağını çok dikkatli gerçekleştirmeye devam ediyorduk. Bebeğin durumu hızla düzelirken annenin durumu kritikti. Anneye yaşam umudu olmak için “Ne yapabiliriz” diye düşündük. Yenidoğan yoğun bakım hemşiremizin bakımlarda kullandığı bireyselleştirilmiş nörogelişimsel uygulamalarından birinin kullanılmasına karar verildi. Bebeğin başında takılı olan mis kokulu şapkası annenin yastığına koyuldu.
Şapka ve annenin yastığının buluşması sıcacık yapmıştı tüm kalpleri… Şapkanın bir kimliği, dili vardı sanki… Konuşuyordu… “Anne, ben seni bekliyorum, yanıma gel’’ diyordu. Tüm hastane çalışanları tek yürek olmuş dua ediyorduk. Umutluyduk…
Üç hafta sonra anne uyandığında ilk sorusu “Bebeğimi görebilir miyim?” oldu. Düşündük… Bu kolay değildi… Yeni bir çözüm bulmalıydık… Bebeğin kuvöz içindeki videosunu çekerek ve başındaki bebek kokulu şapkasını alarak tekrar anneyle buluşturduk. Anne bebeğinin videosunu izlerken, mis gibi bebek kokan şapkasını derin derin koklayarak sevinç gözyaşları döktü. Bir süre izledik annenin mutluluğunu… Bir mucize olabilir miydi? Anne bebeğine sarılabilecek mi? Zihnimizden yüreğimize ne kadar çok soru geçse de umutluyduk… Bir süre sonra bir mucizeye şahit olduk… Anne, hızlı bir şekilde iyileşmeye başladı. Bu mucizeyi yakından takip etmek çok güzeldi… Bir bebeğin kokusu bir annenin yaşam kaynağı oldu. Tüm hastane ve bizler çok gururluyduk, çok mutluyduk, yine sıcacık olmuştu hepimizin kalbi…
Şunu söylemek isteriz ki “anne ile bebeğin arasında kopan tek bağ, göbek bağıdır” Biz bunu hayatımız boyunca unutamayacağız.
ACIBADEM INTERNATIONAL HASTANESİ