Bariatrik cerrahi için hasta yatışının yapıldığını, hasta yatış çıkış bölümünden kata telefon geldiğinde öğrendik ve hızlıca hastanın odasını hazırlamaya başladık. Hasta gelmeden önce ona uygun yatak, tansiyon aleti, komot vb. cihazları hazırladık.
Ahmet Bey, eşi ve hasta danışmanı ile birlikte asansörden indiğinde, yüzünde korku ve endişe taşıyordu. Onu ve eşini selamlayarak odasına aldım. Rahatlaması, oryante olması için önce kendimi akabinde odayı tanıttım. Hasta 40 yaşlarında ve 135 kiloydu. Sistemik bir rahatsızlığı yoktu fakat hiç iletişim kurmuyordu. Ameliyat öncesi hazırlık hakkında eğitim verirken hastanın eşi beni can kulağı ile dinliyor, hastanın ise beni duyup duymadığınından emin olamıyordum. Ameliyat öncesi ve sonrası beslenmesini anlattım, antiembolik çorapların gerekliliğini açıkladım ve giydirdim, gerekli tedavileri yaptım, solunum egzersizlerini öğrettim. Eşi öğrettiğimiz herşeyi hastaya uygulatmaya başlamıştı.
Hastayı anlamak için empati yapmayı denedim. Pazartesi günü başladığım diyetlerim Salı günü güzel bir pizza ile bitiyordu. Yemek yemeyi seviyor, hayattan zevk almak ile yemek yemek arasında bir ilişki olduğunu düşünüyordum. Hastamızı düşündüğümde sıvı, kalorisi düşük, midesini rahatsız etmeyecek, tatsız, tutsuz, zevk vermeyen hatta hayattan zevk vermeyen gıdalar yemeye başlayacaktı. Bir de ameliyat korkusu, bilinmezlik, “uyanacak mıyım?” gibi sorular dolanıyordu belki de zihninde. O zaman anladım ki obezite cerrahisinin içinde cerrah ve bizler olduğumuz kadar psikiyatristin de olması çok önemliydi.
Ertesi gün büyük gündü, bu nedenle rahat uyuması önemliydi. Uyku apneleri mevcut olduğu için orderındaki düşük doz narkotik ilacı hekimi ile konuşarak uyguladık. Rahat uyuyabilen hastayı eşi ile birlikte sabah ameliyathaneye teslim ettik. Eşi ameliyathane kapısına kadar hastanın elini sımsıkı tuttu.
Ameliyat sonrası Ahmet Bey ve eşi için çok kolay olmadı. Ameliyat sonrası hipertansiyon ve hiperglisemi gibi problemleri çözümledik öncelikle. Enfeksiyon, Derin Ven Trombozu gibi komplikasyonlar yönünden takip ettik. Bazen 2 saatlik, bazen saatlik aralıklarla basınç yarası gelişmemesi için hastaya pozisyon verdik. Öz bakım ihtiyacını karşılarken problemler yaşadığı için kendisine destek verdik ve bakım sürecine eşini de dahil ettik. Hastanın erken dönemde mobilizasyonunu 3 kişi ile bir problem yaşamadan sağladık ve ameliyat sonrası üçüncü günde taburcu ettik.
Ahmet Bey ameliyatından 4 ay sonra ziyaretimize geldi. Önce tanıyamadım. Artık 90 kilo olmuş, korkulu ve endişeli yüzün yerine gülen bir yüz, ışıldayarak parlayan gözler gelmişti. Bizmle iletişim kuruyor, ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası hakkında çok soru sormak istediğini fakat ameliyat korkusunun buna engel olduğunu söylüyordu. Ve ardından şunları ekledi “Sizin ilgi ve alakanız beni çok cesaretlendirdi. Şimdi oğlum ve eşim ile çok mutluyuz. Keşke bu ameliyatı 5 yıl önce olsaymışım. Artık oğlum ile oyunlar oynuyorum. Eşim ile birlikte sosyal hayatımızda olumlu değişmeler gerçekleşti. Size minnet duyuyorum, herşey için teşekkürler” dedi.
Gördüklerime ve duyduklarıma inanamayan ben, bir insanın hayatına dokunmanın gururu ile iyi ki bu mesleğin bir mensubuyum diye düşünüyorum.
Hazırlayan: Necla YAKAR
Acıbadem Adana Hastanesi
Diyabet Eğitim Hemşiresi
Hazırlanma Tarihi: 16.08.2018